Lekcja 52 - Pierwsza miłość

Pierwsza miłość

reż.: Krzysztof Kieślowski

Opis

[FILM DOSTĘPNY BEZPŁATNIE NA STRONIE TVP VOD - TUTAJ]

Jeden z najważniejszych filmów dokumentalnych Krzysztofa Kieślowskiego, ukazuje rok z życia dwojga młodych ludzi, którzy nagle dowiadują się, że zostaną rodzicami. Sytuacja jest skomplikowana, ponieważ obydwoje jeszcze się uczą, nie mają zawodów, źródła utrzymania ani własnego mieszkania. Mimo to decydują się na ślub i razem oczekują narodzin dziecka. Kieślowski dokumentuje konsekwencje tej decyzji: problemy w urzędach i w szkole, remont pierwszego, wspólnego mieszkania, w końcu ślub i narodziny córki bohaterów. Obserwacje reżysera, choć wnikliwe, są niezwykle subtelne. Kieślowski prezentuje niezwykły obraz dwojga młodych ludzi, którzy będąc nastolatkami, nagle muszą stać się dorośli i odpowiedzialni, których uczucia wystawione zostają na najpoważniejsza życiową próbę.

Rok produkcji	1974
Produkcja	Telewizja Polska
Reżyseria	Krzysztof Kieślowski
Zdjęcia	Jacek Petrycki
Dźwięk	Michał Żarnecki
Czas trwania	52 min

O reżyserze

Urodzony w 1941 r. w Warszawie, zmarł w 1996 tamże. Scenarzysta, reżyser filmów fabularnych i dokumentalnych. Twórca widowisk telewizyjnych. W latach 1978-1981 był wiceprezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W roku 1964, po dwóch nieudanych próbach, Kieślowski został przyjęty na wydział reżyserski PWSFTviT. Zafascynowany twórczością Jerzego Bossaka i Kazimierza Karabasza całkowicie poświęca się twórczości dokumentalnej. Jego praca magisterska pt. Film dokumentalny a rzeczywistość jest jednym z najważniejszych w Polsce opracowań dotyczących kina dokumentalnego. Zgodnie z zawartymi tam postulatami realizuje pierwsze filmy: Z miasta łodzi, Byłem żołnierzem, Fabryka. Z czasem reżyser odchodzi od tematyki politycznej i społecznej, by zwrócić się ku historiom bardziej intymnym i osobistym, czego najbardziej reprezentatywnym przykładem jest dokument Pierwsza miłość. W tym samym czasie Kieślowski zaczyna coraz częściej zdradzać zainteresowanie filmem fabularnym. Debiutem kinowym twórcy był obraz Blizna z 1976 roku. W tym samym roku realizuje film telewizyjny Spokój. Na planie filmu spotyka się z Jerzym Stuhrem, z którym trzy lata później kręci słynnego Amatora – jeden z najważniejszych obrazów Kina Moralnego Niepokoju. W roku 1981 powstaje Przypadek, film oparty na wariantowej formule dramaturgicznej. Na początku l. 80. reżyser rozpoczyna współpracę z prawnikiem i scenarzystą Krzysztofem Piesiewiczem oraz z kompozytorem Zbigniewem Preisnerem. W tym czasie Kieślowski odchodzi od realistycznego opisu rzeczywistości i zaczyna zwracać się ku tematyce duchowej i metafizycznej, czemu daje wyraz w filmie Bez końca, pierwszym zrealizowanym wspólnie z Krzysztofem Piesiewiczem. Kieślowski i Piesiewicz kontynuują współpracę przy bezprecedensowej realizacji Dekalogu. Dwa filmy z tego cyklu Krótki film o zabijaniu oraz Krótki film o miłości przyniosły Kieślowskiemu międzynarodowy rozgłos i umożliwiły pracę za granicą. W roku 1991, w ramach koprodukcji polsko-francuskiej reżyseruje Podwójne życie Weroniki. Twórczość artysty wieńczy trylogia Trzy kolory, filmowa refleksja na temat tradycji i wartości europejskich. Pierwsza część pt. Niebieski dotyczyła wolności. Druga, zatytułowana Biały była historią o równości; trzecia – Czerwony – o braterstwie. Krzysztof Kieślowski zmarł w Warszawie w 1996 roku. Wcześniej ogłosił koniec swojej pracy reżyserskiej.

NAJWAŻNIEJSZE FILMY:

FILMY DOKUMENTALNE

1969 Z miasta Łodzi

1972 Refren

1974 Pierwsza miłość

1974 Prześwietlenie

1975 Życiorys

1977 Szpital

1977 Z punktu widzenia nocnego portiera

1978 Siedem kobiet w różnym wieku

1980 Gadające głowy

FILMY FABULARNE

1975 Personel

1976 Blizna

1976 Spokój

1979 Amator

1981 Przypadek

1984 Bez końca

1988 Dekalog

1991 Podwójne życie Weroniki

1993 Trzy kolory. Niebieski

1993 Trzy kolory. Biały

1994 Trzy kolory. Czerwony

Scena do analizy

Scena przedstawia początek wspólnej drogi bohaterów, którzy właśnie rozpoczęli starania o mieszkanie. Fragment rozpoczyna zbliżenie na dłonie urzędniczki, która przegląda kartotekę, by znaleźć dokumenty Romana. Niezwykle charakterystyczna dla całej sceny jest praca kamery, która ukazuje bohaterów z dystansu, zza urzędowego okienka. Roman chwilami zupełni znika z kadru, zasłaniany przez znajdujące się w urzędzie meble. Kieślowski tworzy w ten sposób symboliczną barierę między urzędem a jego petentami. Przez większą część sceny to właśnie urzędniczka znajduje się w centrum kadru, dopiero pod koniec kamera koncentruje się na smutnej twarzy dziewczyny. Fragment ten ma też istotny walor poznawczy, bowiem doskonale charakteryzuje bohaterów. Choć to Roman jest członkiem spółdzielni, ma on tam w zasadzie niewiele do powiedzenia. Całą dyskusję z urzędniczką prowadzi Jadzia. Pomimo że to dopiero czwarta minuta filmu, wiemy już bardzo wiele o postaciach. Roman jest wycofany, zupełnie niezaradny. Nie kończy zdań, nie potrafi jasno odpowiadać na pytania (to, co i jak mówi chłopak, precyzyjnie charakteryzuje jego postać). Z kolei Jadzia doskonale sobie radzi. Jest zdeterminowana i rezolutna. To przede wszystkim ona będzie walczyła o ich związek.

Pierwsza miłość