Rodzice i dzieci

Jest późny wieczór. W domu ojciec Zenka wraz z dwoma współpracownikami, pijąc koniak i paląc papierosy, omawiają jakieś kwestie służbowe. „Trzeba będzie załatwić sprawę na najwyższym szczeblu” – mówi pan Lipowski nieznoszącym sprzeciwu tonem. Kamera w półzbliżeniu pokazuje nam jego postawną sylwetkę i surowy wyraz twarzy. Do mieszkania wchodzi Zenek i od progu słyszy ostry ton ojca, który ma do niego pretensje z powodu jego późnego powrotu. „Muszę z tobą porozmawiać o czymś tatusiu” – mówi niepewnie chłopak. „Teraz jestem zajęty” – odpowiada stanowczo ojciec. Zenek zdobywa się jednak na odwagę: „Chciałbym cię prosić…”, pan Lipowski zaś nie czekając końca jego wypowiedzi, błędnie domyśliwszy się, iż synowi chodzi o pieniądze, wypomina mu, iż znów wydał wszystko w tak krótkim czasie. Po chwili wyciąga jednak portfel, by po raz kolejny mu je dać, myśląc, iż w ten sposób załatwi wszystko.  „To nie to – protestuje Zenek – Czy mógłbyś jutro o drugiej…” – znów nie kończy zdania, ponieważ ojciec, mało zainteresowany sprawami syna, przerywa: „O drugiej mam ważną konferencję. Chyba wieczorem… Nie, wieczorem mam naradę. W takim razie pojutrze” – stwierdza. „Pojutrze? Pojutrze też będziesz miał ważne posiedzenie” – kwituje Zenek i po raz kolejny wziąwszy od ojca pieniądze, które są jedyną łączącą ich rzeczą, zrezygnowany odchodzi. Ojciec zaś, nie przejąwszy się sytuacją, która miała miejsce przed chwilą, wraca do współpracowników. „Mój syn” – rzuca jakby mimochodem i kontynuuje naradę. „Sprawa jest naprawdę poważna. Jutro się z nim spotkam, porozmawiamy po przyjacielsku. Musi zrozumieć, że nie chodzi tutaj o podważenie autorytetu” – mówi. Szkoda tylko, że słowa te nie dotyczą spraw jego syna, które nie są dla niego tak ważne.

Ojciec