Eksperymenty

Rafał Wojaczek jako bohater filmu Lecha Majewskiego to postać wielowymiarowa. Z jednej strony posiada biograficzny rys mikołowskiego poety, z drugiej zaś jest figurą stworzoną na zasadzie autorskiej wizji reżysera, mającą oddać ducha i charakter artystycznego geniuszu. Bohater ów, przedstawiony na tle peerelowskiej rzeczywistości z przełomu lat 60. i 70. – szarej, brudnej i bez perspektyw – urasta do miana symbolu zbuntowanego artysty, niepogodzonego ze światem i samym sobą. Jego barwna postać i  efektowna twórczość składają się na obraz artysty, którego życie w prostej linii i z żelazną konsekwencją dążyło ku samozagładzie. W geście rezygnacji i egzystencjalnego buntu popełnia samobójstwo. Scena ta stanowi w filmie klucz do rozszyfrowania prawdy o autorze Nie skończonej krucjaty. Przy dźwiękach chóralnego Miserere Henryka Mikołaja Góreckiego, z pełną determinacją i niezwykłą skrupulatnością bohater przygotowuje się do swojego ostatniego gestu, będącego rozpaczliwą manifestacją niezgody na świat, w którym przyszło mu żyć. Czarno-białe zdjęcia swoją surowością dodają obrazowi autentyczności i budują wielkie emocje. Los się wypełnia, kończy się życie, a na jego miejscu pojawia się legenda. Filmowa wizja dodaje jej blasku.

Wojaczek