Gry uliczne
reż.: Krzysztof Krauze
Strojenie instrumentów
reż.: Jerzy Kucia
Opracowanie: Dr Konrad Klejsa
Strojenie instrumentów
reż.: Jerzy Kucia
[FILM NIEDOSTĘPNY ONLINE]
Impresja animowana, w której zdarzenia pokazane są w formie „symfonii obrazowo-dźwiękowej”. Wyjazd za miasto okazuje się podróżą przez labirynty pamięci.
| Rok produkcji | 2000 |
| Produkcja | Telewizja Polska - Agencja Filmowa Agencja Produkcji Filmowej Jerzy Kucia - Produkcja Filmów |
| Reżyseria | Jerzy Kucia |
| Scenariusz | Jerzy Kucia |
| Zdjęcia | Janusz Wierciak |
| Muzyka | Wadim Chrapaczow |
| Czas trwania | 15 min |
Reżyser, producent filmów animowanych, plastyk; urodzony w 1942 roku. Absolwent Wydziału Malarstwa i Grafiki ASP w Krakowie, gdzie studiował także w Pracowni Rysunku Filmowego, którą od 1981 roku prowadzi. Od 1970 roku związany ze Studiem Filmów Animowanych w Krakowie. W 1972 roku debiutował filmem Powrót, za który zdobył Grand Prix na Festiwalu w Grenoble. Jego filmy pozbawione są akcji w tradycyjnym rozumieniu tego terminu; logikę następstw zdarzeń zastępuje często logiką kapryśnej pamięci. Najważniejsze realizacje: Krąg (1978), Refleksy (1979), Odpryski (1984), Parada (1986), Przez pole (1992), Strojenie instrumentów (2000), Fuga na wiolonczelę, trąbkę i pejzaż (2014). Członek zarządu stowarzyszenia ASIFA (Association Internationale du Film d'Animation), a w latach 1990-1997 - jego wiceprezes.
W tej scenie odsłania się istotny sens przedsięwzięcia Kuci. Jej pierwsze sekundy utrzymane są w konwencji, do której przyzwyczaiły nas wcześniejsze obrazy. Sens dramaturgiczny można zawrzeć opisem: „bohater jedzie na motocyklu leśną drogą”. Zwraca uwagę perspektywa, w jakiej pokazany jest obraz: obserwujemy świat jakby z pozycji patrzącego przez szybę pasażera autobusu. Narracja dostarcza zatem innego punktu widzenia niż ten, który właściwy mógłby być bohaterowi (jeśli przyjmiemy, że jest on kierowcą motocykla). Ale oto po chwili obserwowana przestrzeń zmienia się - drzewa zmieniają się w postaci maszerujących żołnierzy. Przemiana dokonuje się przy tym nie tylko w warstwie wizualnej - warto wsłuchać się w ścieżkę dźwiękową, by przekonać się, jak różnorodnymi środkami wyrazu posługuje się autor. Jak rozumieć tę scenę? Czy oznacza ona, że bohater wspomina wydarzenia z własnej biografii? Czy też obraz przeszłości nie jest jego wytworem, a historia „wdziera się” jakby mimowolnie w świat protagonisty, przypominając o swoim istnieniu?
Strojenie instrumentów
