Mali bohaterowie

Scena ta rozgrywa się podczas choroby głównego bohatera. Wydaje się jednak, iż jej obecność oraz charakter nie wynika wprost ze stanu w jakim znajduje się dziecko. Nic nie wskazuje również na to, że fantastyczna wizja „walk bokserskich” to marzenie senne Karola. Jest to raczej próba ukazania niezwykłego, bogatego świata dziecięcej wyobraźni. 

Choć nie ma istotnego znaczenia dla przebiegu akcji i jako taka mogłaby zostać pominięta, scena ta stanowi interesujące dopełnienie wizerunku głównego bohatera - dziecka wrażliwego o bogatej osobowości. Karol Matulak jest w domu sam. Może oddać się marzeniom. Leży w łóżku i słucha radia, a nadawana właśnie relacja z meczu bokserskiego staje się bezpośrednią inspiracją dla jego fantazji. Chłopiec wyobraża sobie, że w walce na ringu pokonuje swoich rywali - kolegów z klasy, którzy najbardziej mu dokuczają. Prześladowany przez rówieśników Karol marzy o tym, by w końcu przestać być ofiarą. Dlatego właśnie, w wyimaginowanych pojedynkach bokserskich, niemal natychmiast nokautuje przeciwników i jest bezapelacyjnym zwycięzcą. 

Scena ta ma charakter nieco surrealistyczny. Pozbawiona dialogów, za to wzbogacona o niepokojącą, kakofoniczną muzykę, zwraca uwagę niezwykle przemyślaną i konsekwentną wizją plastyczną, w której dominują mocne barwy - czerwień, czerń oraz biel. Same walki - nieco teatralne gesty, upadki nokautowanych chłopców - przywodzą na myśl komedie z epoki kina niemego, takie jak choćby Światła wielkiego miasta Chaplina z 1931 roku, z pamiętną sceną bokserskiego pojedynku. Wszystkie te elementy składają się na interesujący obraz wewnętrznego świata dziecka - przestrzeni rządzącej się własnymi prawami, gdzie fantazja bierze górę nad realizmem, a wszystkie marzenia znajdują swoje spełnienie.

Abel, twój brat