Mówiąc o polskim kinie dokumentalnym, trzeba pamiętać, że w Polsce nigdy nie była specjalnie nośna Griersonowska koncepcja dokumentalizmu, zgodnie z którą jest to gatunek służący informacji i edukacji obywatelskiej społeczeństw demokratycznych. Nawet gdy robiono filmy przedstawiające ludzi pracy (jak to ma miejsce np. w twórczości wybitnego polskiego dokumentalisty Kazimierza Karabasza), które przypominały angielskie filmy z lat trzydziestych, to stała za nimi inna myśl. W Polsce traktowano film dokumentalny przede wszystkim jako rodzaj wypowiedzi artystycznej, inny w swych szczegółowych właściwościach niż film fabularny, ale tak samo jak on należący najpierw i przede wszystkim do świata sztuki.
Serwis internetowy www.FilmotekaSzkolna.pl wykorzystuje pliki cookies, które umożliwiają i ułatwiają korzystanie z jego zasobów. Korzystając z serwisu wyrażasz jednocześnie zgodę na wykorzystanie plików cookies. Szczegółowe informacje znajdziesz w zakładce
Regulaminie